شنیده‌ها نشان از این دارد که تراش‌ی ۳۲ هسته‌‌‌ای موردبحث تا پایان سال ۲۰۲۵ به طور کامل طراحی می‌شود و فراغت است فرایند تولید آن ازطریق لیتوگرافی هفت نانومتری یا یک لیتوگرافی پیشرفته نم به ارتکاب برسد. در سال‌های اخیر دولت آمریکا تلاش کرد محدودیت‌های بیشتری را دانا رایانش HPC چروک یواش و همین موضوع باعث شد فرایند تولید CPUهای پرقدرت خداوندگار داخل داخل چروک و اروپا و روسیه با سرعت بالاتری پیگیری شود.
آن نعوظ که به دیدن می‌رسد گره تصمیم گرفته است استراتژی چندجانبه بخاطر تولید تراشه در پیش بگیرد و تراشه‌های خود را برپایه‌ی معماری‌های آرم و MIPS و RISC-V و x86 و تا اینکه معماری‌های اختصاصی تولید بطی ء. انبازی‌های اروپایی بیشتر سراغ تراشه‌های آرم می‌روند؛ البته این شرکت‌ها به معماری‌های MIPS و RISC-V هم دسترسی دارند.
در کشور روسیه شریک شدن‌های زیادی برای تولید خراش پیدا نمی‌شوند. یکی از سرشناس ترین خراش سازان روسی با صیت Baikal Electronics شناخته می‌شود که مبتلا استفاده از معماری آرم و MIPS برای تراش‌های خود است. مشارکت دیگر KM211 معروفیت دارد و در زمینه‌ی تولید پردازنده‌های تک منظوره بخاطر اهدافی خاص، کنترلر و مدارمجتمع دیجیتال برنامه پذیر (FPGA) فعالیت می‌کند.
یکی دیگر از شرکت‌های نامدار روسی MCST (مخفف Moscow Center of SPARC Technologies) است که پردازنده‌های مرکزی خود را با استعمال از معماری اختصاصی Elbrus که به معماری VLIW شباهت دارد تولید می‌بطی ء. پردازنده‌های ساخت شرکت MCST تو حوزه‌ی HPC و وظایف کاری Mission Critical کاربرد دارند.
از آن جایی که MCST اساسا شرکتی دولتی محسوب می‌شود، بودجه‌ی خود را از دولت روسیه دریافت می‌کند. به علاوه به دلیل دولتی وجود داشتن MCST، وزارت صنعت و تجارت روسیه باید به قصد خاص بودجه بوسیله MSCT برای انجام تحقیق و توسعه (R